Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008

Ο Γάκος τρώει μιξντ χορορ γκριλ

Death Tunnel

Μη τη δείτε, λουστείτε. Το’χουνε φκιάξει κάτι αδέρφια με πολλά ψυχολογικά και μπόλικο ταλέντο στο να μην αξιοποιούν την καλούτσικη παραγωγή: και καλά χτίστηκε ένας μεγάλος χώρος, ντεμέκ παλιό σανατόριο όπου ένας ντοτόρος ψυχάκι έφαγε… 63.000 νοματαίους πριν 70-κάτι χρόνια. Βαρεμάρα, ανία, βλακεία. Άσε καλύτερα.

Οι μέρες της Κόλασης (Days of Darkness)

Α, δεν ’ν’ κακό αυτό. Ζόμπια που τους κάνουν αυτοψία και… γεννάνε κάτι παρτσακλά πλάσματα (εξωγήινα κι έτσι), ζόμπια-γκέι, παίζει και μια μπίλντερ γκόμενα (καλό μάχιο), καλά περνάς κι εσύ. Αλλά εντέλει είναι λίγο. Το τζερν έχει πολύ ψωμί ακόμα, μη το ξεχνάνε. Περιμένουμε το φούρναρη. Και επιτέλους ένα φιλμ όπου τα ζόμπι θα μιλάνε και θα επικοινωνούν κανονικά μεταξύ τους (σαν πρώτο βήμα) και με τα μας για πιο γούστο. Αλλά οκέι, είναι νωρίς ακόμα. Δείτε το.

Dead Meat

Το λοιπόν, είναι η δεύτερη ταινία τρόμου από το Νησί (τούτη δω είναι ιρλανδέζικια) που κάνει θέμα τις τρελές αγελάδες και την επίπτωσά τους στο… περιβάλλον. Στενοχωριέσαι που τη βλέπεις ως Έλλην γιατί είναι τζάμπα η ταινία, πολύ χαμηλού μπάτζετ, αλλά είναι ταινία. Και τα έχει όλα (όσα μπορεί, τέλος πάντων). Εμείς… Οκέι, το μυθιστόρημα και ο κίνφος θέλουνε παλιά αστική τάξη, εμείς είμαστε ακόμα σε φάση φεουδαρχίας. Χαιρετήματα… We’re all dead meat now, anyway… Ένιγουέι, ο σεναρίστας έχει κέφια και οπλίζει με αγνά υλικά τούς ήρωες – κλαριά δέντρων, φουρκέτες, καρφιά… ό,τι βρεθεί, ρε αδερφέ.

Fear Itself: Dark Memories (2006)

Ένα φιλμ που αν βαριέσαι και κάνεις το λάθος και το δεις, παίζει άνετα να πεθάνεις στον καναπέ. Δεν υπάρχει τέτοιο έργο, μακράαααααν το πιο ανούσιο που έχω δει φέτο. Δείτε την Παπαρίζου καλύτερα σε κάνα παρακάναλο να μιμείται τη Τζέι Λο.

Επόμενη στάση: Ο Θάνατος (Rest Stop: Dead Ahead, 2006)

Δε θα σας ξετρελάνει, αλλά οκέι, δίνει κάποια πράγματα: η σκηνή με το δάχτυλο και η άλλη με τη γλώσσα, συν το αμπγιούζ τού μπάτσου τ’ αξίζουν τα λεφτά τους. Κατά τα άλλα, παίζει μία άκρως εκνευριστική γκόμενα, που δόξα τω Θεώ (μπαμ-μπαμ σπόιλερ) ψοφάει στο τέλος. Ένα κάποιο γλέντι το έχει η ταινιούλα. Αυτά.

Ανθρωποφάγοι (Welcome to the Jungle, 2007)

Μολονότι είμαστε (βάζω και τον 78 μέσα) τρελοί φαν τού Cannibal Holocaust, το εργάκι αυτό είναι μια χαρά. Φαντάζει λίγο ανολοκήρωτο ίσως (όλοι τεμαχίζονται πολύ γρήγορα…), αλλά είναι περιποιημένο. Καμερούλα στον ώμο (ωραία το περνάνε αυτό, με μπόλικη αληθοφάνεια), νεύρο, η μελαχρινή βέρι γκουντ, οι Νεαγουινέοι ωραιότατοι, ο Ρόκεφέλερ τα σπάει. Δείτε το.

Μέιντ μπαι Γάκος

Δεν υπάρχουν σχόλια: