Ται. Νι. Ου. Κλα.Δεν υπάρχει λαίμαι το έργο. Τέλος. Οι τύποι που το κάνανε, άμα και είχανε φράγκα (γιατί το κάνανε ΤΖΑΜΠΑΝΤΑΝ ΤΖΑΜΠΑ), θα γυρίζανε το Από τη Γη στη Σελήνη σε φυσικούς χώρους. Τέλος.
Δε μιλάμε απλώς για Μουάι Τάι εδώ (που γ@μεί – και δέρνει), μιλάμε για ένα νόνστοπ ρεσιτάλ από πανδύσκολα σταντ που τα εκτελούν οι ίδιοι οι ηθοποιοί, χωρίς σωσίες, χωρίς κασκαντέρ, χωρίς δίχτυα, χωρίς ψηφιακά αρκίντια, χωρίς τύχη, χωρίς μέσα για να τους προστατέψουν, χωρίς τίποτα. Έτσι από φιλότιμο κι από μαγκιά, τρελά Αρειανάκια. ΄
Όσο για τον πρωταγωνιστή, ό,τι και να πω εγώ ωχριά μπροστά στις ικανότητές του, μπροστά στην τρέλα του, μπροστά στην καρδιά του να εκτελεί σταντ που δεν έχουν ξαναγίνει, απλά, ποτέ. Τον λένε Tony Jaa.
Η σκηνοθεσία είναι πιωμένη, τρέχει από πίσω του και τον παρακολουθεί με τρέλα, ρίχνει πάνω του δέκα τρίκυκλα ταξιά τής Μπανγκόκ έτσι για πλάκα, και τον βυθίζει σ’ ένα πέλαγο δεινά – σόρρυ, αλλά η ταινία έχει κάτι από Σαίξπηρ, και φυσικά δεν κάνω πλάκα.
Τι να πούμε άλλο; Την ψάχναμε καιρό, δόξα τω Γιαραμπή τη βρήκαμε. Αν σας αρέσουν οι πολεμικές τέχνες, δείτε τη. Αν σας αρέσουν πολύ οι ταινίες με πολεμικές τέχνες, πάτε τώρα να την πάρετε, και κόψτε τη να την έχετε για διά βίου εκπαίδευση.
Ταϊλάνδη ρουλς, και καλά κάνει.
Ζήτω ο άνθρωπος Βούδας.
Ζήτω!
Ζήτω η Επανάσταση.
Ζήτω!
Να πω μονάχα τώρα που το θυμήθηκα πως και οι ίδιοι οι τύποι που το γυρίσανε ξέρουν πότε κάνουν κάτι παραπάνω από πέρα για πέρα γουάου και το δείχνουν δυο και τρεις φορές απανωτά, ή σε σλόου, για να γουστάρουμε κι άλλο.
Είναι θεότητες.
Ρισπέχ.
Αν βλέπατε τις σκηνές μάχης σε Μάτριξ, Κιλμπίλ και τέτοια αφού πρώτα είχατε δει αυτό, θα νομίζατε πως σας κάνουνε πλάκα.
Ξαναξεκινάω σήμερα προπονήσεις (κι όμως είναι σύμπτωσα), και δεν είμαι καλά.
Μέιντ μπάι Γάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου